یک روزه بدون نیکی‌

امروز برای اولین بار از وقتی‌ که بدنیا اومدی دارم یک روز بدون تورو تجربه می‌کنم.تو این یک سال نیم بار‌ها شده بود از خستگی زیاد از دست شیتونیای تو آرزوی چنین روزیو داشتم

.که فقط واسه یک روز هم شده بر گردم به اون موقعه که هنوز تو نبودی و کمی‌ استراحت کنم امروز با مامان بزرگ بابا بزرگ سه‌ تایی‌ رفتین خونه دایی رامین

و قرار شد من هم فردا بیام چون صبح کلاس زبان داشتم

.منو بابایی شمارو تا ایستگاه قطار بردیم و تورو سوار قطار کردیم و من یک عکس همونجا عزت گرفتم.وقتی‌ داشتم عزت خداحافظی می‌کردم برام دست تکون دادی.بد از اینکه قطار راه افتاد منو بابایی هم رفتیم...به یاد اون روزایی که دو تای تنها بودیم رفتیم بیرون یک دور زدیمو یه چیز خردیم ولی‌ همش بفکر تو بودیم واسه همین رفتیم واست استخر بادی خریدیم که خیلی‌ آب بازی دوست داری

.بد از اینکه اومدیم خونه اول زنگ زدم به مامان بزرگ که بپرسم چی‌ کار کردی؟؟ اون گفت تو قطار خیلی‌ بهت خوش گذشته و فکر میکردی شهر بازی هستی‌

و از پنجره با اشتیاق بیرونو نگاه میکردی و ببیی هارو که داشتن علف میخوردنو میدیدی و میگفتی‌ بعععع...و همه به کارات تو قطار میخندیدن..از اینکه میبینم داره بهت خوش می‌گذره خوشحالم...ولی‌ الان که تو خونه هستم و تو نیستی‌ انگار یه چیزی کم دارم..کاش نمیذاشتم بری..

 راستی‌ امروز داشتم  نظراتی که واسه وبلاگت داده بودنو میخوندم.دیدم دایی رامین هم یک قسمت جالبی‌ از خاطره یک روزِ بدونِ نیکی‌ رو نوشته که من یادم رفته بود.میخوام اینجا واست بذرام به‌ بعنوانِ اولین خاطرهٔ وبلاگت که دایی رامین برات نوشته ثبت کنم.دایی رامین:نیکی با لحجه چینی حرف میزنه.

توی قطار همینطور حرف میزد و یک خانواده چینی در صندلی روبرویی نشسته بودند. جالب اینکه نیکی هر چی میگفت بچه چینی که همسن و سالش بود جوابش را میداد!!

حالا واقعا نیکی چینی حرف میزنه؟ این سئوال روز خانواده است!